تا جایی که یادمان می آید، استقلال فقط یکی دو پرونده بین المللی برد و بقیه را به کلی باخت. به عنوان مثال استراماچونی چندین بار پول خود را دریافت کرد در حالی که با یک پنجم مبلغ دریافتی مشکل حل شد. در مورد پادوان، استهلال به او گوشه ای زد. پرسپولیس در پرونده های رادوشوویچ و استوکس نیز بیش از حد معمول هزینه کرد، اما برد در پرونده لوکادیا بسیار شیرین بود. این قضیه نشان می دهد که اگر حق با ما باشد و البته اگر پول مردم را به موقع پرداخت کنیم، می توانیم روی رای انضباطی فیفا حساب کنیم و اینطور نیست که کورکورانه تصمیم بگیرند، باید هزینه آن را پرداخت. او در بدترین شرایط پرسپولیس را تنها گذاشت و بقیه خارجی ها در ایران ماندند و قراردادشان را تمام کردند. مثلا گلسیانی در پرسپولیس و یاماگا در استقلال، حتی ساپینتو و سیلوا تا پایان فصل در استقلال ماندند و گلایه داشتند که استقلال پولی به آنها نداده است. پرونده آنها با لوکادیا بسیار متفاوت بود و احتمالا در کمیته انضباطی فیفا استقلال را محکوم خواهند کرد. اما پرسپولیس پرونده لوکادیا را برد تا ثابت کند اگر به موقع عمل کنیم و مدارک و شواهد کافی داشته باشیم می توانیم فیفا را ببریم. در این راستا باید به باشگاه پرسپولیس و تیم حقوقی آن تبریک گفت، اما سوال مکرر ما این است که چرا باشگاه های ایرانی پول به موقع به خارجی ها پرداخت نمی کنند و چرا قراردادها یک طرفه و به نفع خارجی ها است؟ ارزش ارز را همه می دانند و در این شرایط طبیعی است که در شرایط 50-50 بازیکنان ایرانی را در اولویت قرار دهیم، اما در عمل می بینیم که خارجی های بی کیفیت یا معمولی به ایران می آیند و گاهی پول زیادی می گیرند. بدون بازی زیاد مثلا رادوشوویچ یک دروازه بان پشتیبان بود که طبیعتا کمتر بازی می کرد اما ببینید چقدر از پرسپولیس گرفته در حالی که دروازه بان ذخیره باید ایرانی باشد.
