آفتاب نیوز :
داریوش مهرجویی در اسفند 1388 نمایشی را برای اولین بار روی صحنه برد. نمایش «درس» که یکی از آثار یوجین یونسکو است، یکی از مشهورترین نمایشنامه نویسان جهان است. مهرجویی هرگز با تئاتر بیگانه نبود. او نمایشنامه های زیادی را ترجمه کرد و در ساخت بسیاری از فیلم هایش با بازیگران تئاتر همکاری کرد. اما تا به حال هیچ نمایشی روی صحنه نبرده بود.
نمایشنامه «درس» را خودش ترجمه کرد و به همراه امیر جعفری، طناز طباطبایی و نادر سلیمانی در تماشاخانه استاد ترگیان ایرانشهر روی صحنه برد.
اکثر تماشاگران تئاتر ما یونسکو را با نمایش معروف «کرگدن ها» می شناسند، زیرا این اثر بارها در کشور ما روی صحنه رفته است، اما انتخاب نمایش «درس» کار شجاعی بود، اجرای این نمایش در از نظر ویژگی های خلاقیت تئاتر. در همان زمان نظرات مختلفی در محافل نظری در خصوص اجرای این اثر مطرح شد و ایسنا نیز با امیر جعفری گفت و گو کرده است.
کار با مهر^وی یک کلاس است
جعفری همکاری با مهرجویی را کلاسی توصیف کرد و درباره ویژگی های سخت نمایش «درس» گفت: نمایشنامه «درس» یکی از متن هایی است که به عنوان متن بازیگری در دانشگاه های هنر دنیا شهرت دارد. چون این متن بازیگر را خوب صدا می کند.به گونه ای که یک بازیگر باید از چند جمله بی معنی و غیرمنطقی منطق و مفهوم بسازد و به مخاطب برساند.اگر کسی می خواهد این کار را توضیح دهد باید 400 بار بنویسد. درباره نمایشنامه «درس» با ترجمه داریوش مهرچویی، تا بفهمید یونسکو در این اثر چه می گوید، اما نمی توانید با یک نظر و تماشای نمایشنامه درباره آن قضاوت سریعی داشته باشید.
وی برخی اظهارنظرها و نظرات درباره نمایش «درس» را ناعادلانه و آزاردهنده دانست و گلایه خود را این گونه مطرح کرد: «برخی نظرات و نظرات کمی کسل کننده است. کسانی که با اشاره فکری و هنری به تماشای این اثر می آیند و اطلاعات نادرست را حمل می کنند باید بفهمند که نه سینما، نه تئاتر و نه هیچ چیز دیگری پشت کار فلانی نمی ایستد و هرکسی می تواند در این زمینه ها فعالیت کند. تماشاگري كه نمايشنامه «درس» را صرفاً و بدون زمينه مي بيند، راحت تر از تماشاگري كه 20 سال پيش متن را خوانده يا كاري انجام داده، با اثر ارتباط برقرار مي كند. »
چه شد که امیر جعفری از مهرجویی دفاع کرد؟
جعفری از داریوش مهرجویی به عنوان افتخار سینمای ایران یاد کرد و تاکید کرد که جایگاه داریوش مهرجویی در سینمای ما کاملا مشخص است. علاوه بر ساخت فیلم های بسیار عالی، ترجمه های بسیار خوبی از آثار معروف دنیا دارد، از طرفی یونسکو یکی از شاهکارهای ادبی قرن بیستم است، پس چطور می توانید به این سرعت در مورد کار آنها نظر بدهید. ممکن است بیننده نتواند با اثر ارتباط برقرار کند، این درست است، اما نمی توان کار را اینطور ارزیابی کرد. اگر بخواهیم نظرمان را درباره نمایش «دارس» بگوییم باید سطح مطالعه خود را بالا ببریم.
مهرجویی پس از 5 سال در سال 1373 نمایش دیگری را روی صحنه برد. «غرب واقعی» اثر سام شپرد، دیگر نمایشنامه نویس مشهور جهان. این نمایشنامه را نیز خودش ترجمه کرده و در سالن «البرز» شهرک کوروش روی صحنه برده است.
امین حیایی، محمدرضا خلج، جمال مرتضوی و جمیلا فردین در این نمایش بازی کردند و کمی بعد امیرعلی دانایی به گروه پیوست. «غرب واقعی» داستان دو برادر و تضادهای زندگی و رفتار آنها را روایت می کند. این نمایشنامه توسط داریوش مهرجویی ترجمه شده است.
او همین نمایشنامه را با متن دیگر شپرد به نام «کودک مدفون» در یک جلد منتشر کرد.
امین حیایی که پیش از این در فیلم «مهمان مادر» با مهرجویی همکاری کرده بود، در نمایش «درس» به عنوان دستیار اول کارگردان و برنامه ریز مهرجویی را همراهی کرد. وحیده محمدی فر، همسر مهرجویی نیز مسئولیت کمک در تهیه و طراحی دکور و لباس را بر عهده گرفت.
از آنجایی که این نمایش در سالن های معمولی نمایش داده نمی شد، کمتر از نمایش «درس» به آن پرداخته شد.
